Vlieg in de namiddag van Ben Gurion terug naar Nederland. Als ik de balans op maak, dan bedenk ik dat we goede vergaderdagen hebben gehad en voortgang hebben geboekt, zeker als je bedenkt dat je binnen het SPA bestuur te maken hebt met aanzienlijke cultuurverschillen.
Gisteren brachten we een uitgebreid bezoek aan de Ben Gurion Archives. Dit instituut bevindt zich in Sde Boker, de kibboets waar David Ben Gurion zijn laatste jaren doorgebracht. Ons was verteld dat daar het persoonlijk archief van deze belangrijke Israëlische politicus is ondergebracht. Maar de werkelijkheid is anders. Deze instelling draagt de naam "archives" ten onrechte. Alle stukken die er worden bewaard, zijn fotokopieën. Het grootste gedeelte wordt ingenomen door kopieën van Ben Gurions persoonlijk archief, de originelen daarvan bevinden zich in het archief van het Ministerie van Defensie. Daaraan zijn stukken toegevoegd uit andere archieven (bijvoorbeeld kopieën van de notulen van de ministerraad waar hij bij aanwezig was). Bij Gurions correspondentie zijn brieven ondergebracht uit andere bronnen en alles is vervolgens chronologisch geordend (respect des fonds!? - alhoewel het is geen archief! -). Vrijwel alle stukken zijn gedigitaliseerd en komen online beschikbaar. Het verzamelen gaat overigens nog steeds door.
Mijn voorstel zou zijn, koppel deze scans aan de originele bronnen en vernietig de kopieën. Maar die worden in Sde Boker gekoesterd, als een soort "papieren monument", dat zich dichtbij het graf van de stichter van Israël bevindt en niet ver van diens woonhuis, dat nog in de oorspronkelijke staat is gelaten.
Israëlische collega's beklagen zich terecht over de gelden die naar deze "Archives" gaan. Zij hadden liever gezien dat de originelen werden gescand binnen de oorspronkelijke context.
Yad Vashem, Ben Gurion Archives, de relatie tussen Joodse en Arabische archivarissen, de uitwisseling met collega's binnen SPA -/ICA: genoeg stof tot nadenken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten