Van 24-26 september nam ik deel aan de Deutscher Archivtag. We werden ontvangen in de stad Maagdenburg, in Sachsen-Anhalt, door
overheden die bijzonder verguld waren met de komst van dit congres naar hun
stad en land, want voor het eerst sinds de Wende werd deze deelstaat bezocht
door de 'Archivarinnen' en 'Archivare'. De Messe waar de honderden collega's
bijeenkwamen, bestaat pas sinds de jaren negentig, voordien bevond zich er een
Russische kazerne met oefenterrein.
De keynote bij de opening van het congres werd verzorgd
door Sabine Brünger-Weilandt, directeur van het Leibniz Institut für Informationsinfrastruktur. Zij ging in op het belang van een goede informatie
infrastructuur, zodat onderzoekers uit verschillende disciplines van elkaars
data gebruik zouden kunnen maken. Zij constateerde dat er daarbij nog een
wereld is te winnen. Eigenlijk was haar pleidooi gericht op de verschillende
onderzoeksinstituten die veel meer zouden moeten samenwerken. Toch beschouwde
ik het ook als een uitdaging aan ons archivarissen: de gemeenschappelijke
toegang tot de informatie die wij beheren moet er zo snel mogelijk komen, ook
bij ons is er nog teveel versnippering. Een volgende stap kan dan zijn het
verbinden van onze informatie met die de onderzoeksdata van wetenschappers.
Voorlopig is dat nog wel toekomstmuziek!
Tijdens dit congres ontmoette ik twee Russen, Aleksandr
Bezborodov en Efim Iosifowitsch Pivovar, resp. vice-rector en rector van de
Staatsuniversiteit voor Geesteswetenschappen in Moskou. Pivovar is bovendien
voorzitter van de Russische vereniging van historici en archivarissen en Bezbodorov is directeur van het instituut voor Geschiedenis en Archieven binnen de universiteit. Zij vertelden mij het
heel belangrijk te vinden om aan dit congres deel te nemen nu er op het
politieke vlak zoveel spanning heerst en ze spraken de wens uit dat er voor
vakgenoten contact mogelijk zou blijven. Bezbodorov meldde mij uit eigen
beweging dat de media in zijn land alleen het overheidsstandpunt weergeven en
dus heel gekleurd zijn, tegelijk betichtte hij Kiev ervan hetzelfde te doen. In
opdracht van Poetin had hij een gids uitgebracht over archieven in het oosten
van de Oekraïne. Die was nationalistisch gekleurd, maar als je daar doorheen
kon kijken bevatte deze nuttige informatie, zo zei hij...... Beiden zijn diep geraakt
door de strijd tussen beide landen, er zijn collegiale en familiebanden die nu
ineens op het spel staan. Ik werd met een collega van de International Council on Archives uitgenodigd om naar Moskou te komen voor een uitwisseling met
studenten archivistiek. Zeker interessant en zinvol, maar toch eerst de
politieke ontwikkelingen even afwachten!
De Deutscher Archivtag had als centraal thema het
digitale aanbod aan de klant. Daarover werden zinnige dingen opgemerkt. In een
lezing over de virtuele studiezaal werd stil gestaan bij het goed regelen van
toegang op afstand tot privacy gevoelige bestanden, zodat een onderzoeker voor
het raadplegen van gevoelige informatie niet naar het archiefgebouw hoeft te
komen. In een andere bijdrage werd aan de virtuele studiezaal de voorwaarde
verbonden van een formele aanmelding. Met andere woorden, stukken zouden
digitaal alleen beschikbaar gesteld moeten worden als de gebruiker zich heeft
aangemeld en geïdentificeerd. Dat gaat mij veel te ver, maar zou voor de genoemde
gevoelige informatie een optie kunnen zijn. Interessant is overigens hoe de
Duitse collega's heel gemakkelijk overgaan tot het afsluiten van overeenkomsten
met Ancestry.com om de akten van de Burgerlijke Stand te digitaliseren en soms
ook van indexen te voorzien. Die behelzen zonder uitzondering dat gedurende een
aantal jaren het archief zelf de scans alleen in de fysieke studiezaal ter
beschikking mag stellen, terwijl Ancestry deze van meet af aan commercieel mag
uitnutten. Dat zou mijn keuze niet zijn!
Tijdens de Archivtag kwamen ook projecten aan de orde die
heel direct zijn gericht op het wetenschappelijk onderzoek. Een daarvan was het
Francke-project dat als doel heeft het aanbieden van informatie en scans rond
de piëtistische theoloog Francke uit Halle. Daartoe wordt een portal opgebouwd
waarbij gebruik wordt gemaakt van verschillende collecties en archieven en die
beoogt de betreffende documenten zoveel mogelijk digitaal aan te bieden.
Dergelijke thematische portals zijn natuurlijk interessant voor de onderzoeker,
maar ik zet er vraagtekens bij. Zou het niet beter zijn om te investeren in de
goede toegankelijkheid inclusief aanbod van scans via de beherende instellingen
zelf, natuurlijk met open data als uitgangspunt? Dergelijke portals zouden zich
daar dan op kunnen baseren.
Bij de opening van de Archivtag werd het Archivportal-D
officieel in werking gesteld. Dit maakt het in principe voor alle Duitse
archieven mogelijk om hun toegangen en gedigitaliseerde stukken via een
gemeenschappelijke toegang te presenteren. Dat gebeurt door via mapping de
metadata in het Archivportal te importeren. Deze website heeft nog een lange
weg te gaan, tot op heden neemt maar een beperkt aantal archieven deel, terwijl
ook het gereedmaken van de data nog een hele klus blijkt.
Het jaarcongres van de Duitse collega's bood veel stof
tot nadenken. Jammer dat het nog wel een aantal maanden duurt voordat de
verschillende bijdragen in het blad Archivar als pdf te raadplegen zijn!
Fred,
BeantwoordenVerwijderenLeeft het thema open data bij je internationale collegae?
Bij de Duitsers die ik sprak niet echt. Zij schrikken terug voor het ongecontroleerd gebruik van hun data door derden.
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenFred,
BeantwoordenVerwijderenWat is er mis met de keuze voor de 'commerciële route'?
Stel je wilt je het Notarieel Archief digitaliseren. Dan kun je hier een paar ton (?) aan publiek geld in pompen. Of je zoekt een commerciële partij die het in het digitaliseren wilt investeren. Ja, commerciële bedrijven willen een Return-On-Investment. Een voorwaarde kan zijn dat ze het een paar jaar commercieel mogen uitnutten. Dat je als archief dus een paar jaar moet wachten op het digitale materiaal. Dat een gebruiker of bij de commerciële partij 'langs' moet of naar het fysieke archief (gruwel ;-). In de praktijk is er volgens mij niet veel geld voor digitaliseren, dus worden grote archiefdelen niet of pas op lange termijn 'aangepakt'.
De periode die in Duitsland meestal wordt gehanteerd is tien jaar, dat vind ik veel te lang. Bovendien zijn er andere mogelijkheden. Het Gelders Archief doet zaken met de Mormonen (FamilySearch) en daarbij is er geen sprake van uitgestelde online plaatsing door ons.
BeantwoordenVerwijderen